U saradnji sa you tube kanalom Zenica kroz objektiv donosimo vam priče o mahalama, ulicama i dijelovima grada u Zenici.
Naselje Blatuša smješteno je sjeveroistočno od središta Zenice, u pojasu između rijeke Bosne i željezničke pruge, a naziv naselja se izvodi po barama,odnosno blatnom terenu koje se stvaralo pri čestom izljevanju rijeke Bosne. Do 1945. godine ovaj lokalitet današnje Blatuše je bilo nenaseljeno barovito područje, a da stvar bude gora, u augustu 1947 godine je doslovno odsječeno od ostatka grada, izgradnjom nasipa pruge Šamac – Sarajevo, gdje je u tom vremenu jedina veza Blatuše sa gradom bio južni prilaz kod željezničkog mosta u ravnini pruge koji je imao rampu sa zvučnom signalizacijom,,a tek koncem sedamdesetih godina, izgrađen je podvožnjak koji je u bitnome olakšao život mještana naselja Blatuša te ubrzao njegovu urbanizaciju.
Blatuša je bila pod stalnom opasnošću od izlijevanja rijeke Bosne, na čijoj obali je bila smještena, a nakon svakih većih padavina kretanje naseljem je bilo gotovo nemoguće jer ulice nisu bile asfaltirane, pa su stanovici često bivali zaglavljeni u blatu. Nakon jednog takvog nevremena u naselju se stvorila ogromna bara oko koje su se naselile žabe i komarci, a prijetila je mogućnost pojavljivanja malarije. Zbog blizine centru grada, ali i Željezari, u Blatuši su konstantno podizani novi stambeni objekti, pa se broj stanovnika ubrzo popeo na oko 4,000.
Međutim, kao i u Crkvicama, ni ovdje izgradnja pratećih i uslužnih objekata nije pratila stepen stambene izgradnje, pa su stanovnici bili uskraćeni za normalno snabdijevanje osnovnim artiklima.
Bitan događaj koji je posredno doprinijeo intenzivnijoj izgradnji naselja Blatuša je svakako gradnja putne komunikacije duž lijeve obale rijeke Bosne, odnosno Bulevara Bratstva i Jedinstva, današnjeg Bulevara Kuluna Bana.Radovi na ovom projektu su počeli 1962. godine izgradnjom ulice koja je povezivala zgradu direkcije Željezare i novi bulevar, prolazeći pored nove željezničke stanice, a koja je kasnije nazvana „Industrijskim bulevarom“, gdje tokom 1967. godine bulevar stiže do južnog prilaza Blatuši i zatim se započinje sa gradjom više stambenih blokova i uređenjem obale rijeke Bosne duž čitavog naselja, a 1972. godine uz samu obalu rijeke Bosne izgrađena su tri bijela čelična solitera od po 18 spratova koji su potpuno promijenili izgled ovog naselja koje su do tada činile uglavnom niske zgrade, no na ovome se nije stalo, pa su tako 1979. godine izgrađena još dva solitera sa po 15 spratova i 90 stambenih jedinica, od koji je svaki smješten na po jedan ulaz u naselje u blizini podvožnjaka.
U isto vrijeme izgrađeno je i 12 stambenih blokova uz samu željezničku prugu namijenjenih tzv. solidarnoj stambenoj izgradnji, koja je podrazumijevala rješavanje stambenog pitanja ugroženih skupina (npr. penzionera i boraca) ili radnika manjih poduzeća koja to nisu bila u stanju sama riješiti. Stanje saobraćajne mreže u Zenici neposredno nakon Drugog svjetskoh rata bilo je očajno, jer je tek 1951. godine obezbijeđen prvi značajan fond sredstava za komunalne potrebe, prvenstveno obnovu saobraćajnih komunikacija, a tada je izvršeno pokockavanje pojedinih ulica ili zasipanje troskom umjesto asfaltiranja što će dugo vremena biti i odlika zeničkog naselja Blatuša , ali ujedno i biti problem održavanju kanalizacione mreže.
Saobraćajnu komunikaciju sa centrom grada otežavao je loš prelaz preko pruge, koji iako obezbijeđen nije bio najsigurniji i sigurno nije bio dovoljan za naselje te veličine.
Prvi značajni objekat ove vrste izgrađen u Zenici nakon rata bio je novi fudbalski stadion u Blatuši. Do izgradnje ovog stadiona fudbalski klubovi iz Zenice svoje utakmice su igrali na malom šljakastom stadionu na Bilinom polju, izgrađenom prije rata, ali je zbog ogromnog interesa publike on postao premalim.
Novi stadion je imao kapacitet od oko 10,000 gledalaca, a pored potrebnih prostorija izgrađene su i stepenaste tribine za stajanje te atletska staza.Radovi su počeli krajem jula 1957.godine, a okončani su tek sredinom 1959. godine, prvenstveno jer je građen uglavnom masovnim radnim akcijama stanovnika. Tokom izgradnje stadiona nailazilo se na brojne probleme od pitanja stambenog zbrinjavanja jedne porodice čija se kuća nalazila na samom terenu do sukoba sa mještanima naselja Tetova, koje se nalazilo na drugom kraju grada, a koji su sprečavali kopanje busenja trave za potrebe novog terena. Nakon okončanja radova na novom stadionu pojavile su se i sumnje u mogućnost popunjavanja njegovog kapaciteta jer je bio lociran daleko od centra grada, a pošto stadion nije bio skroz ograđen dio gledalaca je mogao ući bez ulaznice.
Iz svih ovih razloga uprava FK „Radnički“ je oklijevala sa odigravanjem utakmica na ovom stadionu ali je na kraju ipak odlučeno da od početka sezone 1959/1960 u septembru „Blatuša“ bude novi dom zeničkog nogometnog kluba, ali sa starim imenom Čelik. Ovaj stadion je veoma brzo postao jedan od simbola grada Zenice,ostaće zapamćeno da je 1966. godine, zenički klub, po prvi put, ušao u Prvu saveznu ligu bivše Jugoslavije.
Kontakt sa portalom Zenicablog možete ostvariti:
email: [email protected]
Viber poruke: +387 60 355 8888
Facebook Inbox: https://www.facebook.com/Zenicablog/
Twitter: https://twitter.com/Zenicablog2010
